ΟΙΝΟΜΑΓΕΙΡΙΟΝ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΧΟΧΛΙΔΑΚΙ
Ένα πιάτο αχνιστό, ένα ποτήρι ρετσίνα δροσερή, ένα γνήσιο γέλιο από το διπλανό τραπέζι, η γλυκιά πενιά του Μάρκου να βγαίνει από τα σπλάχνα του τζουκ μποξ και ένα καλωσόρισμα από τα φυλλοκάρδια του κάπελα. Όλα όσα χρειάζεσαι για να γιατρέψεις τις λαβωματιές της ημέρας…
ΓΛΥΚΟΧΑΡΑΜΑ ΣΤΟ ΛΑΪΚΟ ΨΥΧΙΚΟ
Λίγο πριν ο ήλος ξεπροβάλει από τις ατσάλινες κεραίες του Υμητού, λίγο πριν η κίνηση πήξει σαν αφράτο κουρκούτι και πριν σκορπίσουν τα νυχτερινά όνειρα σε χοντρές, βαριεστημένες καλημέρες… Ετούτη είναι η ώρα που επιστρέφουμε από την αγορά φορτωμένοι με πραμάτεια ζηλευτή και φίνα.
ΜΠΕΣ ΚΙ ΕΣΥ Σ'ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΛΑΪΚΟ
Βολέψου σε ένα τραπεζάκι. Ξεκόλλα το μπλε δόντι από το τύμπανο σου, σβήσε τις οθόνες που λάμπουν απόκοσμα στα μάτια σου και μπες σε έναν κόσμο λαϊκό, μερακλίδικο και νόστιμο… Σαν κι αυτόν που φτιάχναν οι μανάδες μας ως το 80’, σαν αυτόν που τρώγαμε, όταν μας έβγαζε ο πατέρας στα ταβερνάκια κάποια Κυριακάτικα μεσημέρια που στο τζουκ μποξ έπαιζαν τα τελευταία λαϊκά της Μοσχολιού… Σαν τα καυτά καλοκαιρινά απομεσήμερα που περιμέναμε νωχελικά το δροσερό καρπούζι, με χείλη που γυάλιζαν ακόμα από τα λαδερά φασολάκια.
Φωτογραφικό απόσπασμα από έναν κόσμο που σβήνει και χάνεται ανεπιστρεπτί: φαγί αληθινό, συντροφιές αναλογικές, τηλεφωνήματα με κέρματα, λογαριασμούς χαραγμένους στη λαδόκολλα με το μολύβι που φώλιαζε στο τριχωτό αυτί του ταβερνιάρη πληρωμένους… την άλλη φορά με γκόλντεν βερεσέ βίζα.
ΠΕΙΝΑΣ ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΛΕΙΣΤΑ;
Από το 1986, που πρωτοάνοιξε τις πόρτες του το Χοχλιδάκι, μαζεύουμε σπαράγματα ιστορίας και σκόρπιες μαγειρικές μαρτυρίες. Βουτάμε στην ιστορία και την λαογραφία κάθε τόπου και της κουζίνας του. Λαχταρώντας να μαγειρέψουμε σαν να ‘μασταν εκεί…
